Zielona bakteria rozwijająca się pod płytką paznokcia wymaga natychmiastowej reakcji. Pozostawienie problemu prowadzi do rozwoju bakterii, która ostatecznie może przedostać się do krwiobiegu infekując cały organizm. Leczenie zielonej bakterii obejmuje stosowanie środków miejscowych, dożylnych, doustnych a także w ciężkich przypadkach ingerencji chirurgicznej. Elementem leczenia jest również higiena oraz ograniczenie wilgotnego środowiska sprzyjającego rozwojowi bakterii.
Czym jest zielona bakteria na paznokciu?
Zielona bakteria pojawiająca się na paznokciach spowodowane jest bakterią Pseudomonas aeruginosa, czyli pałeczką ropy błękitnej. Zakażenie objawia się zielonym, zielono-czarnym bądź niebiesko-szarym przebarwieniem pod płytką paznokcia. Przypadłość ta nazywana jest również zespołem zielonych paznokci.
Przyczyny zakażenia pałeczką ropy błękitnej
Przyczyną najczęściej jest oderwanie paznokcia od skóry (przykładowo wbicie gwoździa, zahaczenie paznokcia o twardy element) oraz powstanie przestrzeni pod płytką paznokcia. Gromadzące się zanieczyszczenia dostające się do takiej przestrzeni mogą następnie prowadzić do rozwoju zielonej bakterii.
Czynnikiem potęgującym ryzyko zakażenia jest wilgotne środowisko. Bakteria pałeczki ropy błękitnej rozwija się w wilgotnym środowisku – jacuzzi, gąbki do naczyń, gąbki do kąpieli, płyn do soczewek kontaktowych, zlew. Do grup ryzyka ze względu na długie moczenie dłoni w wodzie oraz narażenie na działanie chemikaliów należą: gospodynie domowe, piekarze, fryzjerzy, hydraulicy.
Leczenie zielonej bakterii na paznokciu
Źródło zielonej bakterii leży pod paznokciem, a więc szczotkowanie zewnętrzne jest nieskuteczne. Leczenie zakażenia opiera się na stosowaniu miejscowym antybiotyków bądź w cięższych przypadkach przeprowadzaniu zabiegu chirurgicznego.
Powszechnie stosowaną metodą leczenia bakterii pałeczki ropy błękitnej są środki antyseptyczne do namaczania zawierające chlorheksydynę, 2-procentowy roztwór podchlorynu sodu, 1-procentowy kwas octowy i dichlorowodorek oktenidyn. Innymi środkami – do stosowania miejscowego – są polimyksyna B, bacytracyna, nadifloksacynor, sulfadiazyna srebra i tobramycyna.
W przypadku kiedy pacjent nie może bądź nie chce stosować środków miejscowych podaje się doustnie chinolony. Wadą środków doustnych jest fakt, iż nie wnikają one bezpośrednio w miejsca dotknięte zakażeniem, przez co mogą okazać się nieskuteczne.
Podczas prac narażonych na wilgoć zaleca się stosowanie rękawiczek lateksowych z bawełnianym podszyciem. Tyczy się to również prac z detergentami oraz innymi chemikaliami.
Domowe sposoby
Zakażenie zieloną bakterią nie zawsze oznacza wielomiesięczne leczenia wymagającego zabiegu chirurgicznego. Należy jednak jak najszybciej skonsultować się ze specjalistą, aby w nie doszło do dalszego rozwoju bakterii. Domowe sposoby na zieloną bakterię obejmują:
- Stosowanie miejscowych leków antybakteryjnych oraz higienę stóp i dłoni.
- W przypadku bakterii występującej na stopach ubieranie lekkiego obuwia zapobiegającego poceniu się stóp.
- Po kąpieli oraz myciu rąk dokładnie osuszaj dłonie.
- W przypadku zakażenia występujących pod tipsem lub manicurem hybrydowym należy natychmiastowo oczyścić płytkę paznokci. Zielona bakteria na paznokciu może wyglądać nieestetycznie, jednak do czasu kompletnego wyleczenia nie należy malować paznokci oraz nakładać tipsów.
- Zakładaj rękawiczki podczas pracy w wilgotnym środowisku.
- Dezynfekuj narzędzia do pielęgnacji paznokci.
- Domowymi sposobami, które mogą pomóc jest wcieranie spirytusu oraz olejku herbacianego.